Το καλοσχηματισμένο και πλούσιο στήθος αποτελεί από την αρχαιότητα σύμβολο θηλυκότητας. Όλο και περισσότερες γυναίκες στις μέρες μας αποφασίζουν να μεγεθύνουν το στήθος τους, κάτι που ουσιαστικά ομορφαίνει το γυναικείο σώμα και τονώνει την αυτοπεποίθησή τους.
Η αυξητική στήθους αποτελεί μία από τις πιο διαδεδομένες και συχνές επεμβάσεις. Μπορεί να πραγματοποιηθεί σε μια γυναίκα μετά την ολοκλήρωση της ανάπτυξης του σώματος και αναλόγως των επί μέρους αναγκών που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Για την αύξηση του στήθους υπάρχουν αρκετές τεχνικές και μια ευρεία γκάμα ενθεμάτων που καλείται ο γιατρός μαζί με τον ασθενή να επιλέξουν ανάλογα με την περίπτωση. Προεγχειρητικά, ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας, συστήνεται να γίνει μία τουλάχιστον μαστογραφία ή υπέρηχος μαστών, ώστε μελλοντικά να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέτρο σύγκρισης.
Η τοποθέτηση των ενθεμάτων γίνεται ανάλογα με την κάθε περίπτωση. Μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω μιας τομής κάτω από το μαστό ή με μια τομή γύρω από τη θηλή, είτε με τομή που γίνεται στη μασχάλη προκειμένου να τοποθετηθεί το ένθεμα.
Η πιο δημοφιλής τεχνική στην περίπτωση που το ένθεμα πρόκειται να τοποθετηθεί κάτω από το μαζικό αδένα, αλλά πάνω από το θωρακικό μυ, είναι η Subfacial.
Με αυτό τον τρόπο ανορθώνουμε την περιτονία του μείζονος θωρακικού μυός, η οποία περιγραφικά είναι μια λεπτή μεμβράνη και δημιουργούμε μια θήκη όπου τοποθετούμε το ένθεμα. Η τεχνική αυτή περιορίζει ακόμα περισσότερο τα όποια προβλήματα μπορεί στατιστικά να προκύψουν από την επέμβαση. Ταυτόχρονα, δίνει τη δυνατότητα το αποτέλεσμα να είναι πιο φυσικό, γιατί τα όρια του ενθέματος δεν είναι ορατά, ούτε δημιουργεί πτυχές στο πάνω μέρος του στήθους.
Στην περίπτωση που ο μαστός είναι πολύ μικρός/ατροφικός, συνήθως επιλέγεται το ένθεμα να τοποθετηθεί κάτω από το θωρακικό μυ. Η πιο δημοφιλής τεχνική είναι η Dual Plane, κατά την οποία κατασκευάζεται η θήκη που θα μπει το ένθεμα με τέτοιο τρόπο, ώστε το πάνω μισό να είναι κάτω από τον μυ και το άλλο μισό να είναι κάτω από την περιτονία του μόνο.
Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία ενθεμάτων, αλλά δεν είναι όλα ίδια, ούτε ενδείκνυνται για κάθε μαστό. Συγκεκριμένα, τα ενθέματα είναι φάκελοι από σιλικόνη που περιέχουν είτε το ίδιο υλικό, είτε φυσιολογικό ορό ή συνδυασμό τους. Η σιλικόνη μπορεί να είναι αρκετά ή λιγότερο συμπαγής. Επιπλέον, τα ενθέματα διαφοροποιούνται ως προς την υφή τους σε τραχείας και λείας επιφάνειας, με τα πρώτα να υπερισχύουν στις προτιμήσεις για πρακτικούς λόγους. Τα ανοίγματα που έχουν αυτά τα ενθέματα στην επιφάνειά τους περιορίζουν την κάψα που περιβάλλει το ένθεμα, όπως συμβαίνει πάντα όταν υπάρχει ξένο σώμα στον οργανισμό μας. Τέλος, τα διακρίνουμε σε στρογγυλά και σε ανατομικά, με τα τελευταία σε συγκεκριμένες περιπτώσεις να χαρίζουν πιο φυσικό αποτέλεσμα.
Όσον αφορά στην επιλογή των ενθεμάτων, το τι είναι ιδανικό ορίζεται από τον γιατρό σε συνεργασία με τη γυναίκα, σε συνάρτηση με το σωματότυπό της και από συγκεκριμένες μετρήσεις όπως: η απόσταση της μίας μασχαλιαίας πτυχής από την άλλη, η διάμετρος της βάσης του στήθους, το ύψος και το μέγεθος κάθε μαστού, η απόσταση ανάμεσα στα δύο στήθη. Τέλος, επειδή ένα υπέροχο στήθος δεν στέκεται αποκομμένο από το υπόλοιπο σώμα, ακόμη και η περιφέρεια των γοφών παίζει ρόλο ως προς το ιδανικό μέγεθος που θα επιλεγεί.
Συνήθως δεν υπάρχουν επιπλοκές μετά από μια αυξητική στήθους. Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να δημιουργηθεί ρικνωτική κάψα γύρω από το ένθεμα, που να οδηγήσει σε σκλήρυνση του μαστού και αλλαγή του σχήματος. Θα πρέπει τότε να αφαιρεθεί η κάψα χειρουργικά και να επανατοποθετηθεί το ένθεμα σε νέα θέση.
Ακόμη πιο σπάνια, μπορεί ο οργανισμός να απορρίψει το ένθεμα, γεγονός που φαίνεται τις πρώτες εβδομάδες μετά τα χειρουργείο. Θα πρέπει να αφαιρεθεί και να τοποθετηθεί νέο μετά από μερικούς μήνες.
Επίσης, μπορεί μετά από μεγάλη και απότομη απώλεια βάρους ή από εγκυμοσύνη, λόγω αλλαγών που επέρχονται στο σώμα, το ένθεμα να μην ταιριάζει πια στο στήθος, οπότε θα πρέπει να αντικατασταθεί με καινούριο.
Τέλος, ο νόμος της βαρύτητας μπορεί να αλλάξει την εικόνα του μαστού και να παρατηρηθεί μεγάλη πτώση λόγω του επιπρόσθετου βάρους. Για το λόγο αυτό, η γυναίκα πρέπει να ακολουθήσει τις οδηγίες του γιατρού και να φορά τους πρώτους έξι μήνες ένα ειδικό σουτιέν-βάση, ώστε να αναπτυχθεί ένας εσωτερικός στηθόδεσμος που θα συγκρατεί το στήθος. Στη συνέχεια δεν πρέπει να φορά σουτιέν με μπανέλες που πιέζουν ένα σύνδεσμο που συγκρατεί το στήθος στη θέση του, με αποτέλεσμα αυτός να ατροφεί και το στήθος να πέφτει.